ಎಲ್ಲದನ್ನು ಮಾಡಿಸುವವನು ನಾನೇ ಎನ್ನುವ ಕೃಷ್ಣ, ಪಗಡೆಯಾಟದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರನ್ನು ಕಾಪಾಡಲಿಲ್ಲ ಯಾಕೆ? ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತೇ?

ನಮಸ್ಕಾರ ಸ್ನೇಹಿತರೇ, ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಏನೇ ನಡೆದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾನೇ ಮಾಡಿಸುತ್ತೇನೆ ನೀನು ನೆಪ ಮಾತ್ರ ಎಂದು ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ಕೆಲವರು ಈ ಮಾತು ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಮಹಾ ಭಾರತ ಯುದ್ಧವನ್ನು ತಡೆಯಬಹುದಿತ್ತು, ಪಗಡೆ ಆಟವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನ್ನು ಸಭೆಗೆ ಹೋಗದಿದ್ದಂತೆ ತಡೆದಿದ್ದರೇ ಪಾಂಡವರು ಸೋಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ‌. ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ನಿಮಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗಬೇಕು ಎಂದು ಕೊಂಡರೆ ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಓದಿ, ಈ ಲೇಖನದ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಒಂದು ಮೌಲ್ಯಾಧಾರಿತ ಜೀವನ ಪಾಠ ಸಿಗುವುದು ಖಚಿತ. ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ೫ ನಿಮಿಷವಿದ್ದರೇ, ಖಂಡಿತಾ ನಿಮಗೆ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಜೀವನ ಪಾಠ ಸಿಗಲಿದೆ.

ಸ್ನೇಹಿತರೇ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಮಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗಬೇಕು ಎಂದರೇ ನಾವು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ಉದ್ದವ್ ರವರ ಒಂದು ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕು. ಒಮ್ಮೆ ಕೃಷ್ಣನ ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತ ಉದ್ಧವ್ ರವರು, ಓ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ನೀನು ಅನುಮತಿ ನೀಡಿದರೇ ನಾನು ನಿನಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದನು‌. ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ನೀನು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಕೇಳು, ಅನುಮತಿ ಯಾಕೆ ಎಂದನು.

ಮಾತನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ ಉದ್ಧವ್ ರವರು, ನಿನ್ನನ್ನು ಪಾಂಡವರು ಆಪದ್ಬಾಂಧವ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ, ನೀನು ಪಾಂಡವರ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತ ಕೂಡ ಹೌದು, ನೀನು ಮಹಾನ್ ವಿದ್ವಾಂಸ, ನೀನು ಭೂತಕಾಲ, ವರ್ತಮಾನಕಾಲ ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯತ್ ಕಾಲವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕೊಂಡಿದ್ದೀಯಾ, ಆದರೆ ನೀನು ನಿಜವಾದ ಸ್ನೇಹಿತ ಎಂಬ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಿನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇ? ಧರ್ಮರಾಜ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನ್ನು ನೀನು ಸಭೆಗೆ ಹೋಗದಂತೆ ತಡೆದು ಅಥವಾ ಪಗಡೆ ಆಟದಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲಿಸಿ, ಮಹಾ ಭಾರತವನ್ನು ತಡೆದು ಪಾಂಡವರಿಗೆ ಕಷ್ಟಗಳೇ ಬರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಿತ್ತು ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ.

ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ, ಹಣ, ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ತಮ್ಮನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ ನೀವು ಅವರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ನಂತರ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಹೋದರರನ್ನು ಪಣಕ್ಕಿಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ನೀವು ಸಭಾಂಗಣವನ್ನು ತಲುಪಬಹುದಿತ್ತು. ನೀವೂ ಅದನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲವೇಕೆ? ಅದಾದ ನಂತರ ಕೂಡ, ದುರ್ಯೋಧನನು, ಪಾಂಡವರನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಅದೃಷ್ಟವಂತನೆಂದು ವರ್ಣಿಸಿದಾಗ, ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನು ಪಣತೊಡಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದನು, ಮತ್ತು ಗೆದ್ದ ಮೇಲೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲು ಅವನಿಗೆ ಆಮಿಷವೊಡ್ಡಿದಾಗ, ಕನಿಷ್ಠ ಪಕ್ಷ ನೀವು ಮಧ್ಯ ಪ್ರವೇಶಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ನಿಮ್ಮ ದೈವಿಕ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ, ನೀವು ಧರ್ಮರಾಜರಿಗೆ ದಾಳಗಳನ್ನು ಅನುಕೂಲಕರವಾಗಿಸ ಬಹುದಿತ್ತು.

ಬದಲಾಗಿ ದ್ರೌಪದಿ ತನ್ನ ನಮ್ರತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ ನೀವು ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದೀರಿ, ನಂತರ ನೀವು ಅವಳ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ದ್ರೌಪದಿಯ ನಮ್ರತೆಯನ್ನು ಉಳಿಸುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ. ಆದರೆ ನೀವು ಮಾಡಿದ್ದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಮೊದಲೇ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.

ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಸಭೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಭಿಕರ ಮುಂದೆ ವಸ್ತ್ರಾಭರಣ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದರೇ, ಮಹಿಳೆಯ ಬಳಿ ಉಳಿದಿರುವ ನಮ್ರತೆಯಾದರೂ ಏನು? ನೀವು ಏನು ಉಳಿಸಿದ್ದೀರಿ? ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರಿಗೆ ನೀವು ಸಹಾಯ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆಪತ್ ಬಾಂಧವ ಎಂದು ಹೇಗೆ ಕರೆಯಬಹುದು? ಹೇಳಿ, ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನೀವು ಸಹಾಯ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ, ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ? ಇದು ಧರ್ಮವೇ? ಎಂದು ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕುತ್ತ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದನು. ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು ಕಿರುನಗೆಯಿಂದ ಹೇಳಿದನು, ಆತ್ಮೀಯ ಉದ್ಧವ್, ವಿವೇಕಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಗೆಲ್ಲುವುದು ಸೃಷ್ಟಿಯ ನಿಯಮ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ವಿವೇಚನೆ ಇತ್ತು, ಧರ್ಮರಾಜನು ಹಾಗೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಧರ್ಮರಾಜನನ್ನು ಸೋಲಿಸಲಾಯಿತು.

ದುರ್ಯೋಧನ ತನ್ನ ವಿವೇಚನೆಯಿಂದ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡನು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಮಾವ ಶಕುನಿಯನ್ನು ಪಗಡೆ ಆಟವಾಡಲು ಬಳಸಿದನು. ಯುಧಿಷ್ಠರನಿಗೆ ಶಕುನಿಯ ಮಾಯಾ ಜಾಲ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ಇದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲಾ, ಧರ್ಮರಾಜ್ ಕೂಡ ಈ ರೀತಿ ಯೋಚಿಸಬಹುದಿತ್ತು ಮತ್ತು ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ನನ್ನ ಪರವಾಗಿ ಆಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು. ಶಕುನಿ ಮತ್ತು ನಾನು ಆಟವಾಡಿದ್ದರೇ ಯಾರು ಗೆಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ? ನಾನು ಆಟವಾಡಿದ್ದರೇ ದಾಳಗಳು ಅವನ ಪರವಾಗಿ ಉರುಳುತ್ತಿದ್ದವೇ?

ಸರಿ ಆಯಿತು, ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಆಟದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಲಿಲ್ಲ, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವರು ಮತ್ತೊಂದು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಕರೆಯುವವರೆಗೂ ಸಭಾಂಗಣಕ್ಕೆ ಬರಬಾರದೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದರು. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ದುರದೃಷ್ಟದಿಂದಾಗಿ ಅವರು ನನ್ನಿಂದ ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ಆಟವನ್ನಾಡಲು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಅವರು ಪಗಡೆಯ ಮೂಲಕ ಜೂಜಾಟ ಆಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯಬಾರದು ಎಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಹೀಗೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯ ಮೂಲಕ ನನ್ನನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದರು.

ಭೀಮಾ, ಅರ್ಜುನ್, ನಕುಲಾ ಮತ್ತು ಸಹದೇವ್ ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದರು. ಆಗಲೂ ಯಾರಾದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ಕೋಣೆಯ ಹೊರಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ದ್ರೌಪಾದಿಯನ್ನು ಸಭಾಂಗಣಕ್ಕೆ ಎಳೆದೊಯ್ದಾಗ ಕೂಡ ನನ್ನನ್ನು ಯಾರು ಕರೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ ದ್ರೌಪದಿಯ ವಸ್ತ್ರಾಭರಣ ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದ್ರೌಪದಿಯು ಕೌರವರ ಮುಂದೆ ವಾದ ಮಂಡಿಸಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಾರೆ, ಎಷ್ಟೇ ವಾದ ಮಂಡಿಸಿದರೂ ಕೌರವರು ಜಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಬದಲಾಗಿ ಪಗಡೆ ಆಟದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿರುವ ಕಾರಣ ದ್ರೌಪದಿಯನ್ನು ನಾವು ಗೆದ್ದಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬ ಅಹಂನಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ತಾನೇ ವಾದ ಮಾಡಿ ಗೆಲ್ಲಲು ವಿಫಲವಾದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೆ ತನ್ನ ಅಣ್ಣ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನನ್ನು ನೆನೆದು ದ್ರೌಪದಿಯು ಕೈಮುಗಿದು ನಿಂತಾಗ, ನಮ್ರತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನನಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತು. ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದ ಕೂಡಲೇ ನಾನು ವಿಳಂಬ ಮಾಡದೆ ಬಂದೆ, ಈಗ ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಪ್ಪನ್ನು ಹೇಳಿ ಎಂದನು.

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಉದ್ಧವ್ ಹೇಳಿದರು, ನಿಮ್ಮ ವಿವರಣೆಯು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ನನಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಬಹುದೇ? ಕೃಷ್ಣನ ಅನುಮತಿಯೊಂದಿಗೆ, ಉದ್ಧವ್ ಕೇಳಿದರು, ಇದರರ್ಥ ನೀವು ಕರೆದಾಗ ಮಾತ್ರ ನೀವು ಬರುತ್ತೀರಿ? ತೊಂದರೆಯಿಂದ ಸುತ್ತುವರೆದಿರುವ ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತನಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ನೀವು ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೇ ಎಂದರು.

ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ ಶ್ರೀ ಕೃಷನು, ಉದ್ಧವ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಜೀವನವನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ನಾನು ಅದನ್ನು ಚಲಾಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ನಾನು ಅದರಲ್ಲಿ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ನಾನು ‘ಸಾಕ್ಷಿ’ ಮಾತ್ರ. ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ನಿಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಇರುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನೋಡುತ್ತೇನೆ. ಇದು ದೇವರ ಧರ್ಮ ಎಂದನು.

ಈ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೇಳಿದ ಉದ್ಧವ್ ರವರು, ಇದರರ್ಥ ನೀವು ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ನಿಂತು ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತೀರಾ? ನಾವು ಪಾಪ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ನೀವು ನಮಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗುತ್ತೀರಾ? ಹಾಗಿದ್ದರೇ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿ, ನಾವು ಅದರ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಬೇಕೆ ಎಂದನು. ಆಗ ಕೃಷ್ಣನು, ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಇದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನೀವು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗ ಮತ್ತು ಭಾವಿಸಿದಾಗ, ನೀವು ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಅಥವಾ ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಮಾಡಬಹುದೇ?

ನೀವು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನೀವು ನಾನು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಮರೆತು, ನನ್ನಿಂದ ಮರೆಮಾಚುವ ಮೂಲಕ ನೀವು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡು ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ಆಗ ಮಾತ್ರ ನೀವು ತೊಂದರೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಿ. ನನ್ನ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಪಗಡೆ ಆಟ ನಡೆಸ ಬಹುದೆಂದು ನಂಬಿದ್ದು ಧರ್ಮರಾಜರ ಅಜ್ಞಾನ. ನಾನು ಎಲ್ಲ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಹಾಜರಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಅವರು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಆಟದ ರೂಪವೇ ಬದಲಾಗುತಿತ್ತು.

ಈ ಉತ್ತರ ಕೇಳಿದ ಉದ್ಧವ್ ರವರು, ಪ್ರಭು ಎಂತಹ ಆಳವಾದ ದೃಷ್ಟಿ. ಎಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಸತ್ಯ. ‘ಪ್ರಾರ್ಥನೆ’ ಮತ್ತು ‘ಪೂಜೆ’ ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮ ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ದೇವರನ್ನು ಕರೆಯುವುದು ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳಷ್ಟೇ . ಆದರೆ ‘ದೇವರು’ ಇಲ್ಲದೆ ಎಲೆಯೂ ಚಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾವು ನಂಬಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ, ನಾವು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಅದನ್ನು ಮರೆತು ಲೌಕಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದಾಗ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು ಎಂದನು.